Jazzowa odsłona Dni Muzyki Chóralnej już w najbliższą niedzielę 26 listopada o godzinie 17:30 w auli KLO. Partnerem wydarzenia jest Mazowsze serce Polski .

Z kim się widzimy?

8 września odbył się Mazowiecki Przegląd Małych Form Teatralnych. Partnerem tego wydarzenia był Samorząd Województwa Mazowieckiego. Na scenie Centrum Sportu i Kultury wystąpiły lokalne teatry amatorskie: Teatr Rękawiczka, Mała Rękawiczka i Teatr O!Mamy. Publiczność obejrzała 3 przedstawienia: “Przygody Pędrka Wyrzutka” , “Między nami” oraz Pokolenia. Oklaskom nie było końca. Wydarzenie przyciągnęło pełną salę widzów. Prezentowane spektakle wywołały mnóstwo wzruszeń i uśmiechu. Gratulujemy serdecznie wszystkim teatrom. To było naprawdę wspaniałe wydarzenie.

Mazowiecki Przegląd Małych Form Teatralnych

Garwolin we władaniu teatru! Już w najbliższy piątek, 8 września oddamy się w ręce garwolińskich artystów, którzy zaprezentują nam swoje dokonania podczas Mazowieckiego Przeglądu Małych Form Teatralnych.

To wyjątkowy rok 600-lecia Garwolina. W całoroczne obchody włączają się wszyscy: szkoły, instytucje, sportowcy… i nie mogło zabraknąć mocnego akcentu teatralnego. W Garwolinie i na Mazowszu jedno bije serce, a że Mazowsze jest bardzo bliskie naszemu sercu – choćby dlatego, że prawa miejskie naszemu miastu potwierdził w 1423 roku książę Janusz I Mazowiecki, zwany „Kazimierzem Wielkim Mazowsza”,  stąd pomysł na zorganizowanie Mazowieckiego Przeglądu Małych Form Teatralnych – mówi prezes Stowarzyszenia Calos Cagathos Izabela Rękawek

Przed nami popołudnie wydarzeń teatralnych, podczas których wystąpią teatry młodzieżowe, amatorskie, wielopokoleniowe. W piątek, 8 września w Domu Kultury w Garwolinie od godz. 18.00 widzowie będą mogli obejrzeć:

Przygody Pędraka Wyrzutka – w wykonaniu Teatru Mała Rękawiczka

Spektakl opowiada o wędrówce Pędrka Wyrzutka, który próbuje znaleźć odpowiedź na bardzo

ważne pytanie: „Kim jestem?”. W czasie swojej podróży spotyka najróżniejsze postacie, poznaje

ich poglądy oraz otaczający go świat. W tym spektaklu fikcja miesza się z rzeczywistością, a

groteska i komizm z refleksją. Każdy znajdzie w nim coś dla siebie, niezależnie od wieku i

przekonań. Przedstawienie oparte na książce Stefana Themersona.

Spektakl „Między nami”, Teatr Rękawiczka

Spektakl zainspirowany sztuką Doroty Masłowskiej. Młodzi aktorzy z Teatru Rękawiczka

przedstawili historię o braku zrozumienia, o samotności między ludźmi, braku akceptacji i uleganiu

modnym wpływom. To także opowieść o historii naszego kraju, tożsamości i zagubieniu.

Na zakończenie spotkania międzypokoleniowe zjednoczenie sił: spektakl  „Pokolenia” w wykonaniu grup teatralnych: Teatru O!Mamy, Teatru Rękawiczka, Teatru Mała Rękawiczka

Spektakl powstał w czasie warsztatów przeprowadzonych dla grupy wielopokoleniowej. Na scenie

spotykają się dorośli, seniorzy, dzieci i młodzież. Zbudowany jest on z kilku scen mówiących o

podobieństwach i różnicach między pokoleniami. „Pokolenia” wzruszają i bawią, pokazują jak

ważne są relacje i zrozumienie drugiego człowieka.

Partnerem wydarzenia jest Samorząd Województwa Mazowieckiego.

W ramach projektu odbyło się szkolenie 20 osób mieszkańców Garwolina i powiatu garwolińskiego w Regionalnym Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego w Siedlcach. Wykładowcy WORD w bardzo prosty ,przyjazny, ale niezwykle merytoryczny sposób pokazali , jak wiele na przestrzeni lat zmieniło się w zasadach ruchu drogowego i jak wielkie znaczenie ma ta wiedza. Niby taki drobiazg, a jakże ważny.

Wśród osób szczególnie narażonych na stres sięganie po alkohol jest częstym zjawiskiem. To jest niebezpieczne. Trzeba szukać innych sposobów na budowanie swojej wewnętrznej wartości.

Bardzo ciekawym doświadczeniem było sprawdzenie możliwości psychomotorycznych organizmu. Dotyczyło m.in. sprawdzenie czasu reakcji. Wnioski omówione przez psychologa transportu uzmysłowiły na co w szczególny sposób zwracać uwagę podczas jazdy samochodem. Jaki wpływ na nasz czas reakcji ma alkohol. Symulowane zadania “po spożyciu” przyniosły niezwykle cenną wiedzę, która powinna być podkreślana w kontaktach i szkoleniach różnego typu. Czasami przecież wystarczy drobna podpowiedź ,jak ćwiczyć swój mózg, aby stać się bardziej sprawnym, bardziej otwartym na życie społeczne.

Seniorzy bardzo często, a widzę to wśród znanego mi dobrze środowiska senioralnego , poprzez drobne dysfunkcje ruchowe i umysłowe wycofują się z aktywności, a ukojenia i poprawy poczucia własnej wartości szukają w różnego rodzaju używkach. To tak fajnie się człowiek czuje swobodnie i pewnie siebie po kilku kieliszeczkach naleweczki , czy czegoś mocniejszego. Udział w projekcie a zwłaszcza uczestniczenie w pozorowanym egzaminie na prawo jazdy spowodowało, że baczniejszą uwagę zwracam na znaki drogowe na jezdni i bardziej interesuję się programami np. w internecie, z których można czerpać dodatkową wiedzę o zasadach bezpiecznego poruszania się po drodze – podsumowała projekt jedna z uczestniczek.

Projekt Mój świat realizowany ze środków Województwa Mazowieckiego w obszarze „Przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym”, w podobszarze „Działania na rzecz profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych”, w trybie art. 19a ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zadanie publiczne zrealizowano w ramach Wojewódzkiego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii Województwa Mazowieckiego”

Projekt Wolni od używek realizowany ze środków Województwa Mazowieckiego w obszarze „Przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym”, w podobszarze  „Działania z zakresu przeciwdziałania narkomanii”, w trybie art. 19a ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zadanie publiczne zrealizowano w ramach Wojewódzkiego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii Województwa Mazowieckiego”

O tym jakie zagrożenie niesie nadużywanie substancji psychoaktywnych, opowiadano na warsztatach podczas realizacji projektu. Przerażały dane o skutkach działania narkotyków dla różnych typów osób. Ważnym problemem właściwej ,wolnej od wszelkich uzależnień postawy, jest poczucie bezpieczeństwa. Ważne jest ono w sferze fizycznej ale też w sferze wolności psychicznej.

Podczas realizacji projektu ,w trakcie rozmów i prelekcji, kładziono duży nacisk na sposoby organizowania czasu wolnego. Podkreślano,że trzeba umieć się nie tylko integrować się z innymi , ale także usprawniać pracę swojego umysłu. Jedną z takich form była propozycja “Rusz głową” czyli wieczór poświęcony zabawom w gry planszowe. Te znane wszystkim zajęcia, mają niezwykłą moc jednoczenia przy stole wielu osób. Towarzysko świetna zabawa ,dostarczająca wiele emocji umysłowych i intelektualnych. W cichej i malowniczej przystani jaką jest Dom Pracy Twórczej w Chlewiskach 20 osób, uczestników projektu miało możliwość reducji stresu dnia codziennego przez aktywne i alternatywne spędzenie czasu wolnego.

Teza że gry planszowe są dobrym sposobem na efektywne alternatywne i bezpieczne spędzanie czasu została w pełni potwierdzona.

Wolni od używek to również szczęśliwi. Rozmowy ze specjalistą ds. uzależnień o pojęciu i formach asertywności, były ciekawe i zastanawiające. Uczestnicy dowiedzieli się że mając nawet świadomość swoich słabych punktów ,można być pewnym siebie i mieć prawo do wyrażania swoich oczekiwań. Można nie spełniać oczekiwań innych, mówić NIE jednocześnie nie zrywając dobrego kontaktu.

Udział w projekcie miał na celu uświadomienie, że zagrożenie uwikłania się w świat nałogów i niebezpieczeństwa z nim związanym, jest silne dla każdej grupy społecznej. Używanie środków psychoaktywnych niesie za sobą ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych. Niezwykle ważną rzeczą jest umiejętność właściwej reakcji w sytuacji nagłej. Takie przyjęcie wiedzy w bezpiecznej pigułce było możliwe dzięki warsztatom pierwszej pomocy.

Wolność od uzależnień to praca nad sobą. Poznawanie i doskonalenie swoich wartości pasji i zainteresowań. Nie trzeba od razu zdobywać szczytów górskich czy wyruszać w podróż dookoła świata. To piękne i zaszczytne cele ale codzienne ,zwykłe poprawianie sprawności swojego umysłu i ciała mogą przynosić cudowne rezultaty i chronić każdego z nas przed złudnymi pokusami świata używek.Gry planszowe, edukacja , poznawanie zagrożeń i sposobów radzenia sobie z nimi, to nasze codzienne „Everesty” i każdy z nich buduje naszą wartość i naszą wolność.

Czas pandemii niewesoły, brak przyjaciół, lasu, szkoły!

Miniony rok szkolny nie należał do najciekawszych. Od listopada każdy uczeń został zamknięty w domu, odcięty od kolegów, nauczycieli i szkolnych przygód. Zdalne nauczanie odebrało młodym ludziom to, co najważniejsze- prawdziwy kontakt z drugim człowiekiem. Siedząc wiele godzin przed ekranem komputera, uciekając przed zdalnymi lekcjami w gry lub najróżniejsze portale, uczniowie tracili zdolność koncentracji, uważności i kreatywności. Zamknięci w czterech ścianach, zostali pozbawieni kontaktu z przyrodą. Uczucie zagrożenia i strachu zaczęło wypierać młodzieńczą radość i beztroskę i wiarę w lepszą przyszłość.

Ach, tak przecież być nie może,

chodź pobawić się na dworze!

Na szczęście przyszły wakacje, a wraz z nimi więcej swobody i oddechu. Gdzie tu uciec od tej wszechobecnej technologii internetowej, marazmu, nudy i pesymizmu?

W Polewiczu znajdziesz las

i nad rzeką spędzisz czas!

Polewicz, stanica harcerska to wymarzone miejsce na regenerację, oddech i zabawę. Ukryta w sosnowym lesie przestrzeń zachęca ciszą, spokojem i szumem rzeki. To tutaj 25 zmęczonych zdalną nauką młodych ludzi przybyło by naładować energię, pooddychać pełną piersią i obudzić dusze, serca i umysły.

Raz dwa trzy początek gry!

Zaczęło się! Warsztaty! Warsztaty! Warsztaty! Pod przewodnictwem Bartłomieja Ostapczuka– Mistrza Pantomimy i Improwizacji wyruszyliśmy w niesamowitą podróż. Od rana do wieczora tworzyliśmy najrozmaitsze historie, postaci i światy. Uśpione dotąd umysły rozpoczęły pracę na najwyższych obrotach. Jak za pomocą czarodziejskiej różdżki wyczarowywały przedziwne opowieści, niespotykane przedmioty czy zdarzenia. Samonapełniająca się lodówka,  latający toster, drzewo, na którym rosną banknoty pojawiały się i znikały w tej dziwnej rzeczywistości. Obudzona wyobraźnia prowadziła na nieznane dotąd manowce, piękne i dzikie zarazem, zaskakujące i szokujące. Wszystkim tym działaniom towarzyszył radosny śmiech , prosto z brzucha, z serca,  podskakujący, wybuchowy, nieokiełznany, młodzieńczy!

Rusz się siostro, rusz się bracie,

zatańcz z nami, stań na macie!

Nie tylko umysł budził się do życia. Zgarbione od ciągłego siedzenia przed komputerem ciała, zmęczone i pozbawione energii, pod wpływem  muzyki ruszały  w niezwykły taniec. W radosnych podskokach zrzucały z siebie ciężar ubiegłego roku. Prostowały się, rozciągały, tworzyły rozmaite figury. Od szalonych układów po spokojne asany jogi. Od zadyszki do spokojnego oddechu jogina, od hałasu do medytacji.

Zimna woda zdrowia doda.

Skok z mostu do rzeki, medytacja przepływającej wody, szelest szmaragdowych skrzydeł ważek, szum fal, szept traw, powiew wiatru. Cuda natury budziły duszę, oczyszczały ją z pesymistycznych myśli, strachu, smutku. Być tu i teraz i mieć świadomość, że wszystko płynie, przemija, że każda chwila jest bezcenna, krucha jedyna, właściwa. Jak dobrze zanurzyć się w zimnej wodzie, poczuć się beztrosko jak dziecko, ochłodzić po ćwiczeniach, upale, zostawić tam emocje i smutki.

W ogień porzuć swoje żale,

a poczujesz się wspaniale!

Wieczorem ognisko, piosenki, rozmowy. Snują się marzenia, tęsknoty, czary czerwcowej nocy. Siedzimy w kręgu, człowiek przy człowieku, prawdziwy, nie wirtualny. Czujemy żar ognia na zewnątrz i w środku. Gorące głowy, gorące serca.

Sposób na szczęście?

5 dni nad rzeką,

w lesie, z teatrem, z ludźmi.

Do tego radość, wyobraźnia, rozmowy, bliskość, spojrzenie prosto w oczy.

Wolność. Oddech. Cisza. Istnienie.

Koniec pisania,

czas na podziękowania.

Bardzo dziękujemy Urzędowi Miasta Garwolin za finansowe wsparcie naszego projektu. To dzięki Wam 25 dzieciaków z garwolińskich szkół mogło oderwać się od wirtualnego świata i rozwijać swoje pasje .

Bardzo dziękujemy Bartłomiejowi Ostapczukowi za wspaniałe warsztaty, za energię i zaangażowanie. Za Wielką Improwizację i równie Wielką Pantomimę.

Bardzo dziękujemy Katarzynie Bąk za warsztaty profilaktyczne, mądrość i spokój, którym potrafiła się tak pięknie dzielić.

Dziękujemy równie mocno Izabeli Rękawek za pomysł i organizację tego wspaniałego przedsięwzięcia.

Dziękujemy komendantowi Leszkowi Oleszkiewiczowi za umożliwienie korzystania z tak pięknego miejsca jakim jest Polewicz oraz druhnie Oli za pomoc i troskę jaką nas obdarzała każdego dnia.

Niech Dobro i Piękno trwają do końca świata i jeszcze dalej!

Integracja wielopokoleniowa i niezwykle udana zabawa 🙂 Tak wyglądał wczorajszy wieczór spędzony razem z Klubem Seniora. Historia symboli narodowych, szycie kotylionów, malowanie buziek, gry i zabawy a przede wszystkim przekazywane przez seniorów wspomnienia z dzieciństwa i młodości były dla naszej młodzieży cenną lekcją mądrości życiowej.

Program grantowy Fundacji mBanku „mPotęga” nabiera rozpędu z każdą edycją. Co roku wzrasta liczba dofinansowanych wniosków. W tegorocznej edycji wsparcie otrzymały aż 262 projekty z całej Polski, w tym nasz projekt “Matematyka bez Barier”. Łączna kwota dofinansowania sięgnęła prawie 1,5 mln zł.

Już od czterech lat Fundacja mBanku koncentruje swoje wysiłki na wspieraniu nauki matematyki, oferując pasjonatom tej dziedziny różne formy wsparcia. Po raz kolejny mamy szansę zabrać naszych podopiecznych na wycieczkę po krainie Królowej Nauk. Tym razem we współpracy ze Stowarzyszeniem na Rzecz Dzieci Młodzieży i Dorosłych Osób Niepełnosprawnych “Sportowa”.

Co roku setki nauczycieli matematyki z całego kraju biorą udział  w mPotędze. To dobra wiadomość, bo pokazuje, że mamy kreatywnych i chętnych do wyjścia poza schematy pedagogów. A to właśnie oni mają szansę zachęcić dzieci i młodzież do matematyki i wzbudzić w nich zainteresowanie tym przedmiotem. Cieszymy się, że możemy mieć swój udział w tym procesie – mówi Iwona Ryniewicz, prezes zarządu mFundacji.

mPotęga to program grantowy, który popularyzuje matematykę wśród uczniów i zachęca nauczycieli, rodziców i pasjonatów matematyki do przezwyciężenia rutyny i schematów w nauczaniu tego przedmiotu. Program obejmuje dzieci uczące się co najmniej w 4. klasie szkoły podstawowej oraz w gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych. O granty mogą ubiegać się szkoły podstawowe, gimnazja i szkoły średnie, biblioteki publiczne, uczelnie wyższe, organizacje pozarządowe i grupy nieformalne.

Do tej pory mFundacja dofinansowała 304 projekty, przeznaczając 1,77 mln zł na kreatywną naukę matematyki. Wzięło w nich udział ok 175 tys. dzieci i młodzieży szkolnej.

Nasi aktorzy z “Małej Rękawiczki” po raz kolejny okazali się najlepsi podczas odbywającej się w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie IV edycji Festiwalu Teatrów Młodzieżowych na Mazowszu. W wydarzeniu udział wzięło 11 amatorskich teatrów z Mazowsza, z których pięć znalazło się w ścisłym finale.

Zapraszamy do obejrzenia relacji.

12 grudnia 2016r. na scenie CSiK w Garwolinie w wielkiej bitwie na wiedzę i umiejętności zmierzyły się umysły ścisłe z artystycznymi duszami. Bitwa Matematyk kontra Humanista była częścią realizowanego przez stowarzyszenie Calos Cagathos projektu „maTEATRyka” finansowanego przez Fundację mBanku w ramach programu grantowego mPotęga. Patronat nad imprezą objęli Burmistrz Miasta Garwolina i Przewodniczący Rady Miasta.

O godzinie 10.00 rozpoczęło się ostateczne starcie. Co się stanie gdy romantyk pokocha naukowca? I co ma z tym wszystkim wspólnego kot? Czy można się pomylić, czy tylko odkryć błędne rozwiązanie? Odpowiedzi na te pytania ukazały nam przeciwnika, potwora groźnego i złego: okrutny Stereotyp, który polskim uczniom przedstawia Matematykę jako wiedźmę bez serca, uczuć i wyobraźni. By się przekonać jak jest naprawdę w szranki stanęli pozorni adwersarze, matematycy i humaniści reprezentujący garwolińskie gimnazja. Ich starcie było niezwykle wyrównane. Matematycy wykazywali się znajomością języka polskiego, humaniści matematycznymi umiejętnościami. Zawsze można było liczyć też na pomoc widowni. Po chwili niepewności zwycięzcami została młodzież a Straszny Stereotyp padł martwy na deski kinowej sceny.

Projekt „maTEATRyka” miał na celu unicestwienie sposobu myślenia i ukazanie Królowej Nauk w zupełnie inny sposób. Dlatego zaprosiliśmy Panią Matematykę w przestrzeń pozornie niedostępną dla świata liczb, suchych faktów i bezdusznych dowodów. Otworzyliśmy przed nią drzwi do świata humanistów, spojrzeliśmy na nią przez obiektyw i zaprosiliśmy do Magicznej Krainy Teatru. I tak, oprócz wystawy zdjęć, powstał niezwykły spektakl „Geometria świata”. Królowa łaskawie odkrywała przed nami fascynujące tajemnice: piękno brył i figur, harmonię symetrii, metafizykę liczb. Nadawała rytm, wprowadzała tempo. Czerpaliśmy pełnymi garściami z tych matematycznych inspiracji, wzbogacając je naszą wrażliwością, doświadczeniem i pomysłami. W czasie tej pracy tak zwani humaniści rzuceni w wir tworzenia, nawet nie zauważyli, że liczyli pola figur, objętość brył, rysowali siatki, bawili się symetrią i czynili mnóstwo podobnych „bardzo trudnych rzeczy”. Razem z Matematyką stworzyli dzieło o powstaniu świata, dobra i zła, o miłości, szkole, wojnie, a tak naprawdę o człowieku, który wciąż szuka swojego miejsca we wszechświecie. Na matematykę spojrzeć można było również przez obiektyw aparatu. Dzielni podglądacze „królowej nauk” zaprezentowali swoje dzieła na wystawie „Świat matematyki”. Słuchając o kadrach, migawce, czasie naświetlania, trójpodziale i wykorzystaniu złotego podziału w fotografii wpadliśmy na genialny pomysł. Każdy z uczestników i obserwatorów projektu mógł sprawdzić czy jest boski 😉 Wkońcu złota proporcja jest wszechobecna, zarówno w architekturze, przyrodzie jak i ludzkim ciele.

This slideshow requires JavaScript.

Odnieśliśmy sukces! A ile przy tym było zabawy!!! Ile śmiechu, radości! Nie udało się też oczywiście uniknąć męki tworzenia, poczucia niemocy i konfliktów, ale i te trudności pokonaliśmy.Tak to już jest gdy spotka się umysł ścisły Marzeny Świeczak z duszą artystyczną Izabeli Rękawek. Największym naszym zwycięstwem jest unieszkodliwienie Strasznego Stereotypu: „Jestem humanistą- matematyka to dla mnie czarna magia.” Nasi uczestnicy projektu mogą śmiało powiedzieć, że matematyka to prawdziwa magia we wszystkich kolorach tęczy!

“maTEATRyka” to niekonwencjonalny sposób połączenia powszechnie uważanych za odmienne dziedzin. Projekt miał za zadanie pokazać, że zarówno teatr jak i matematyka mają ze sobą wiele wspólnego. Na swój własny sposób rozbudzają wyobraźnię, kreują rzeczywistość i tworzą spójną całość. To most pomagający “humanistom” zobaczyć piękno i prostotę matematyk,i tam gdzie pozornie jej nie ma – w teatrze. Zabieramy uczestników w magiczny świat własności brył, które przeniosą każdego w rzeczywistość pisaną matematyką. Zaczynając od ziarenka piasku, przez czarodziejski świat baniek mydlanych do ogromu kosmosu natura używa prostoty matematyki. Trzeba tylko umieć to dostrzec. Dlatego idea odkrywania matematyki poprzez teatr wydaję się najbardziej odpowiednia.

Projekt finansowany ze środków Fundacji mBanku w ramach programu grantowego mPotęga

Serdecznie zapraszamy dużych i małych na jesienne popołudnie do teatru.  Wiadomo, że na jesienne chłody najlepsze Rękawiczki.. Szarą rzeczywistość zaczarują najmłodsi- Teatrzyk Czary-Mary zaprezentuje “Jasia i Małgosię”, później Mrożek, czyli “Nie wierzę w słonie” w Teatrze Mała Rękawiczka- Premiera!!! i na koniec jako wisienka na torcie “Romanse..” Teatru Rękawiczka- przeniosą nas w świat sennych marzeń i zjaw w sam raz na Andrzejki. Tym razem Adam Mickiewicz założył Rękawiczki i sam nie może się nacieszyć… Nie warto siedzieć w domu. Ogrzej swe jesienne serduszko w teatrze.. Zapraszamy!!!!

“Każdy człowiek ma wielkie możliwości, musi je tylko odkryć” Kartezjusz.

Zapraszamy dzieci i młodzież na zajęcia artystyczne i naukowe:

• Spotkanie z teatrem – warsztaty dla tych, którzy chcą rozwinąć skrzydła wyobraźni i przenieść się w radosną krainę nieskrępowanej twórczości. Zajęcia poprowadzi reżyser teatru dzieci i młodzieży Izabela Rękawek – tel. 506 149 898
• Spotkania z nauką – czwartkowe  wieczory spędzone na odkrywaniu tajników chemii, przyrody i historii. Zajęcia prowadzone przez doświadczonych pedagogów. Kontakt do opiekuna zajęć: Marzena Świeczak  – tel. 502 218 456
• Spotkania z ortografią i nie tylko  – specjalistyczne warsztaty dla dzieci z trudnościami w pisaniu i czytaniu. Zajęcia poprowadzi Izabela Dziwiszek – tel. 607 605 997
• Spotkania z językiem – zajęcia z języka angielskiego dla różnych grup wiekowych. Prowadząca Benadetta Beker – tel. 692 163 961
• Spotkania z pędzlem i farbami -warsztaty dla małych artystów rozbudzające wrażliwość na piękno, wyzwalające ekspresję twórczą oraz poszerzające horyzonty.

Zajęcia odbywać się będą w siedzibie Stowarzyszenia Calos Cagathos:

Stara Siłownia – Hala Sportowa przy Zespole Szkół Nr 1, Aleja Żwirki i Wigury 16, Garwolin

Dodatkowe informacje: izarekawiczka@interia.pl oraz m.swieczak@op.pl

– czyli półmetek projektu “Karuzela Marzeń” Stowarzyszenia Calos Cagathos

Już po raz dziewiąty Kazimierz Dolny zaprosił do siebie miłośników Filmu i Sztuki na Festiwal Dwa Brzegi, czyli interdyscyplinarne wydarzenie kulturalne prezentujące cenne filmy polskie i zagraniczne: premiery, ważne filmy roku minionego i obrazy, które miały kluczowe znaczenie dla rozwoju światowej kinematografii, jak również spektakle teatralne, wystawy, koncerty i wydarzenia innych dziedzin. Nie bez znaczenia jest także możliwość codziennego spotkania z artystami. Dzięki wsparciu finansowemu Urzędu Miasta Garwolin, firmie CZAN i firmie Zeller Plastik Poland z Woli Rębkowskiej należymy do tych szczęściarzy, którzy mogli zanurzyć się w tym święcie kultury.

Piątek, 7.08.2015 r.
Kazimierz Dolny ujrzeliśmy zalany słońcem. Niebo bez jednej chmurki. Delikatny wiaterek. Szemrząca Wisła. Kolory. Zapachy. Dźwięki. Stragany cieszące oczy dzieci. Tłum kolorowych, życzliwych i otwartych ludzi. Daliśmy się ponieść fali festiwalowiczów  i … wreszcie ujrzeliśmy namioty – kina. Jeszcze bilety. Kolejka… Jesteśmy. Gasną światła. Zaczynamy ucztę od oskarowego dzieła. “Ida” Pawła Pawlikowskiego wyciszyła nas swoją niespieszną akcją, symbolicznymi obrazami i efektami dźwiękowymi. Wiele scen z tego filmu na długo pozostanie w pamięci… przede wszystkim potajemny pogrzeb dziecka na starym zapomnianym cmentarzu, niezwykła scena samobójstwa ciotki głównej bohaterki i rozmowa zakochanych o tym, jaka czeka ich przyszłość… Z namiotu wychodzimy zamyśleni, zapatrzeni, zasłuchani w siebie… Na zewnątrz upał! Przechodzimy do sektora Cafe Kocham Kino – tam przysłuchujemy się rozmowie Grażyny Torbickiej z reżyserem filmu – lekki dialog z dużą dawką humoru dał nam możliwość obcowania z dwiema wybitnymi osobowościami. Po spotkaniu szybciutko do kina pod Srebrną Gwiazdą na kolejne dzieło: “Rewers” – obsypany nagrodami na najważniejszych polskich festiwalach debiut Borysa Lankosza. W czarno-białym, stylizowanym na kino czarne filmie główna bohaterka, Sabina poszukuje odpowiedniego kandydata na męża, kiedy go wreszcie znajduje, okazuje się, że mężczyzna jej marzeń skrywa pewien mroczny sekret… Brawurowe kreacje świetnie dobranych aktorek – Agaty Buzek, Krystyny Jandy i Anny Polony oraz komediowe nuty w tym refleksyjnym obrazie to mocne strony tego znanego dzieła. Po wyjściu z namiotu znowu oślepia nas słońce, ale jeszcze nie mamy dość, idziemy do Kazimierzówki na muzyczny spektakl Oleny Leonenko i Janusza Głowackiego “Podwórko – Świat”. Artystka powraca na podwórko swojego dzieciństwa, w samym sercu Kijowa. Dzięki pięknej oprawie muzycznej – Olenie Leonenko towarzyszą cudowne dźwięki akordeonu i gitary, można usłyszeć podwórkowe tanga i ludowe pieśni ukraińskie, rosyjskie, żydowskie, a także pieśni Okudżawy, Wysockiego, Leszczenki oraz Bernesa. Ten wspomnieniowy spektakl pełen jest nostalgii, życzliwego humoru i zrozumienia dla ludzkich marzeń i słabości. Koniec na dzisiaj? O nie, czas na wesołe wygibasy! Niemalże przybiegamy z górki na rynek, gdzie dziewięciu muzyków grupy Kraków Street Band radośnie bawi publiczność. Koncert aż kipi pozytywną energią, tak więc nie marnujemy czasu i włączamy się do zabawy. Nocny powrót Korzeniowym Dołem – najpiękniejszym z kazimierskich wąwozów, dopełnił atrakcji dnia. Niezwykłe ściany, wysokie na kilka metrów oprawione korzeniami i pniami drzew w świetle nielicznych latarek przyprawiały o drżenie serc. W pokojach, zmęczeni, szybko oddaliśmy nasze ciała we władanie Morfeusza.

Sobota, 8.08.2015 r.
Promienie słońca wezwały nas do podboju kolejnego festiwalowego dnia. Zaczynamy od obejrzenia dzieła Piotra Szulkina “Ubu król” – film ten został uznany przez naszą grupę za jeden z najlepszych obrazów festiwalu. Przede wszystkim na to zdanie wpłynęła teatralna i groteskowa forma, uniwersalny przekaz, doskonałe kreacje aktorskie Jana Peszka i Katarzyny Figury oraz finałowe słowa królewskiej pary – „My to ty” – jako niepokojące memento. Wychodzimy z kina, zalewa nas jasność, otacza gorące powietrze i gwar festiwalowego miasteczka. Za niespełna pół godziny kolejne dzieło – tym razem najważniejszy film tegorocznego festiwalu w Cannes „Dheepan” Jacquesa Audiarda. Film trudny w odbiorze, zmuszający do myślenia i zatrzymania się, rzucający światło na kwestie dyskryminacji uchodźców, więzi między sztucznie stworzonymi członkami rodziny oraz problemy, z którymi wspólnymi siłami muszą się mierzyć. Francuski reżyser zobrazował historię uchodźców ze Sri Lanki, którzy uciekając przed wojną domową, byli zmuszeni stawić czoła brutalnej rzeczywistości paryskiego przedmieścia. Obraz ten pozostawia stały ślad w sercach publiczności i w innym świetle ukazuje problem uchodźstwa.
Słońce. Rynek. Drewniana studnia. Gęsto zaludnione cieniste miejsca. Bramki wodne – chwilo trwaj! Lody. Śmiechy. Przekomarzania. Przytulone pary. Odpoczynek. O 21.00 stajemy przed wyborem: film czy koncert? Na Duży Rynek, czyli koncert warszawskiego Combo Tanecznego po muzyczne wzruszenia wywołane przedwojennymi piosenkami udaje się nieliczna grupa , by poczuć klimat stołecznych ulic, podwórek i dansingów. Większość idzie na Mały Rynek obejrzeć ostatni festiwalowy film: „O dziewczynie, która wraca nocą sama do domu” Any Lily Amirpourto. Dzieło wszystkim przypadło do gustu dzięki zabawie filmowymi gatunkami – od wampirycznego horroru, przez romantyczną historię miłosną, po irański western. Cały czas trzymało w napięciu. Zwróciliśmy uwagę na zdjęcia, psychodeliczną muzyką, tytułową rolą Sheili Vand oraz … kota. Niemały wpływ na odbiór miało także miejsce oglądania – kino pod chmurką, gwiazdy, księżyc i orzeźwiający wiaterek. A po filmie z wampirami czekała nas powtórnie przeprawa przez tajemniczy wąwóz. Latarki, cienie, zawieszone na pajęczynach listeczki… Aż strach się bać!!! By spokojnie usnąć po tak ekscytującym dniu sięgnęliśmy po piękną muzykę, która zabrała nas w inny wymiar…

Niedziela, 9.08.2015 r.
Niezmiennie… słońce 🙂 Zdążyliśmy się przyzwyczaić do wysokich temperatur. Przewiewne sukienki. Supełki 😉 Koszulki. Okulary. Kapelusze. Woda, woda, woda! Jedziemy na pożegnanie z Kazimierzem. Spacer wiślanym bulwarem. Wiatr. Urocze brukowane uliczki. Stragany. Lody dla ochłody. Oczywiście ulubione bramki wodne. Studnia. Kazimierskie koguty. Wspinamy się do zamku. Widoki zapierają dech w piersiach! Z wejścia do baszty rezygnujemy. Gorąco! Schodzimy na rynek. Pożegnalne zdjęcia. Zabawa z mimem – całusy 🙂 Wracamy do autokaru czarowną uliczką Puławską, wzdłuż Kościoła Farny, przed nami romantyczny widok na Wisłę… Koniec? Oczywiście, że nie. Wchodząc w artystyczną przestrzeń, musimy sobie zdawać sprawę z tego, że raz dotknąwszy czegoś niesamowitego zawsze będziemy głodni nowych wrażeń. Nie wystarczą nam już seriale i kinowe szlagiery, będziemy szukać i odkrywać wartościowe dzieła otwierające nas na drugiego człowieka i świat.

Trzy dni – to dużo i mało zarazem. Dużo ze względu na ogrom kulturalnych atrakcji, spotkań i wrażeń. Mało, bo chcielibyśmy więcej i więcej. Za nami już dwie niezwykłe podróże, przed nami jeszcze jedna – do Wrocławia na Międzynarodowy Festiwal Sztuki Ulicznej BuskerBus. Co przyniesie? Jak nas wzbogaci? Jestem przekonana, ufnie patrząc w przyszłość, że słowa Ryszarda Kapuścińskiego doskonale oddają ideę naszego projektu “Podróż nie zaczyna się w momencie, kiedy ruszamy w drogę, i nie kończy, kiedy dotarliśmy do mety. W rzeczywistości zaczyna się dużo wcześniej i praktycznie nie kończy się nigdy, bo taśma pamięci kręci się w nas dalej, mimo że fizycznie dawno już nie ruszamy się z miejsca.”

Anna Szyszka

W wakacje Stowarzyszenie Calos Cagathos realizuje projekt „Karuzela Marzeń”, zorganizowany dla grupy młodzieży, która wyraziła chęć udziału w trzech kulturalnych podróżach:
– w Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Wertep organizowanym na Podlasiu
przez Stowarzyszenie Kulturalne Pocztówka/A3 Teatr Kolekcjonerzy Wzruszeń: 24-26.07.2015 r.
– IX Festiwalu Filmu i Sztuki Dwa Brzegi w Kazimierzu Dolnym: 7-9.08.2015 r.
– w Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Ulicznej BuskerBus we Wrocławiu: 21-23.08. 2015r.
Za nami pierwszy niezwykły festiwal, z którym wędrowaliśmy po podlaskim regionie.

Uwaga, proszę zapiąć pasy  karuzela zabiera nas na Podlasie…

Podróż
Dzień pierwszy to przede wszystkim ekscytacja tym, co nas czeka. Niecierpliwość dotarcia na miejsce. Autokar, rozmowy, odpoczynek przy cudownym źródełku na świętej Górze Grabarka. W końcu mała malowniczo położona wieś Dubicze Cerkiewne z cierpliwie czekającą na nas gospodynią uroczych drewnianych domków schowanych w szumiącej Puszczy Białowieskiej. Chwila odpoczynku i wyruszamy na spotkanie z wertepowskimi spektaklami.

Narewka: Zalew Stary Dwór
Oj, nie tak łatwo było nam znaleźć pierwszą ostoję Wertepu. Gdy dotarliśmy na miejsce głodni teatralnych wrażeń, stopiliśmy się z publicznością oczarowaną sztuką tworzenia impresji z baniek mydlanych. „Dziewczynka z zapałkami” Teatru TiX to pierwszy przez nas obejrzany spektakl – skandynawska wzruszająca historia grana przez trzy aktorki. Dużo ruchu i interakcja z widzami. „Zapałki! Zapałki!” – do dziś słyszę w uszach głos wołającej dziewczynki. Hm, potem wraz z aktorami Teatru Scena C budowaliśmy… browar! Dwóch mężczyzn, przyczepa kempingowa, leżaki i po chwili… ku naszej radości kilka osób z naszej grupy występowało na scenie przy akompaniamencie bigbitowych hitów. To był zdecydowanie najzabawniejszy występ. Za to historia dziewczyny, która staje się kobietą w spektaklu „Bajczarz” Teatru Monitoring wywołała w nas lekkie rozczarowanie, być może postawiliśmy zbyt wysoko poprzeczkę, znając ich ubiegłoroczne dzieło „Kurort”… Nasyceni duchowo późnym wieczorem dotarliśmy do naszej urokliwej bazy noclegowej, by wspólnie przygotować ucztę dla ciała – grilla pod rozgwieżdżonym niebem…

Orla
Poranne promienie słońca łaskoczące nasze zaspane oczy. Słoneczna aura skutecznie zachęca nas do spędzenia całego przedpołudnia nad pobliskim Zalewem Bachmaty. Kąpiel, zdjęcia, opalanie – słodkie lenistwo. Po obiedzie nasz wesoły autokar rusza w kierunku Orli. Po drodze zabieramy autostopowiczów – muzyka Macieja K. i jego piękną żonę Magdalenę, którzy spieszą w tym samym kierunku. Po krótkiej rozmowie dowiadujemy się, że Maciej jest artystą Teatru Makata! Później okazuje się, że to daleki kuzyn Izabeli Dziwiszek – jednej z opiekunek garwolińskiej grupy. Sobotnią teatralną ucztę zaczynamy od powtórki z rozrywki – jeszcze raz bierzemy udział w zabawnym spektaklu “Tank”, oczywiście i tym razem ochoczo zapełniamy scenę. Niektórzy powtórnie oglądają “Bajczarza”, po którym zostajemy zaproszeni na wyczekiwane przez nas “Wesele”, w którym gra zaprzyjaźniony autostopowicz bębniarz Maciej. Z zainteresowaniem obejrzeliśmy żywiołową opowieść o mężczyznach i kobietach. Zostaliśmy wciągnięci do weselnej zabawy, łapaliśmy wianki i muchy, tańczyliśmy i wspólnie z artystami głośno śpiewaliśmy centralnym postaciom – monumentalnym lalkom Panny Młodej i Pana Młodego – Sto lat! Momentami aż tchu było brak! O 21.00 wraz z pierwszymi gromami zbliżającej się burzy rozpoczął się koncert – spektakl grupy The Stephen Rappaport Band. Unikatowe połączenie teatru, tańca i muzyki, wzmacniane przez klimatyczne wnętrze synagogi wywołało w nas wiele emocji. Ale to nie był jeszcze koniec wrażeń. Wraz z nami wrócili do Dubicz Cerkiewnych artyści Teatru Makata – Karol, Maciej i Magda, którzy postanowili umilić nam wieczór, grając niezapomniane melodie. Taniec boso na mokrej trawie w rytm bębna i harmonii
na trwałe zapisały się w naszych wertepowych wspomnieniach.

Kleszczele
Ranek. Świergot ptaków. Rżenie konia. Szum drzew. Wiatr. Czyste piękno i dobro! To już nasz ostatni wertepowy dzień. Nawet deszcz nie był w stanie zepsuć nam humorów. Wraz z naszym przyjazdem do podlaskiej wsi na niebie pojawiło się słońce. Dziś obejrzeliśmy dwa spektakle familijne – “Krawiec Niteczka” Teatru Malutki i “Małe historie” Teatru I co było dalej. Wertep pożegnał nas tak, jak i powitał – niezwykłymi bajkowymi bańkami mydlanymi. Z ociąganiem wsiadamy do autokaru. W drodze powrotnej dzielimy się wspomnieniami i powertepowskimi refleksjami…
– Lubię Wertep przede wszystkim za kameralność, intymność relacji między widzem i artystą. Lekkość teatralnych form, bezpośredniość, optymizm ludzi tworzących ten festiwal, grana na żywo muzyka, żeglujące na wietrze bańki mydlane, na tle zielonych lasów, tworzą spójną całość, azyl dla miłośników sztuki niekonwencjonalnej, szczerej, nieskażonej rutyną – mówi Marysia R., uczestniczka naszego projektu.
– Nie byłem nigdy wcześniej na Wertepie, ale pierwsze wrażenie było bezcenne – dodaje Kacper K. – Moje wrażenia potęgowały przede wszystkim te spektakle, podczas których artyści wchodzili w interakcje z widzem, na przykład w spektaklu “Tank” Teatru Sceny C oraz “Weselu” Teatru Makata. Po każdym przedstawieniu można było porozmawiać z aktorami, chętnie dzielącymi się swoim doświadczeniem.
– Klimat sobotniego koncertu był niesamowity – XVII wieczna synagoga, mnóstwo świec i początkowo przerażająca muzyka, następnie hipnotyczny taniec wokalisty przeniosły mnie do innego świata. Pozwoliłam, by muzyka mną zawładnęła. Bardzo mi się podobało, nie sądziłam, że mogę uczestniczyć w takim przedsięwzięciu. Z pewnością chciałabym ponownie usłyszeć tę muzykę ponownie – wspomina Łucja W.
Karolina M. żałuje, że wyprawa trwała tak krótko – Wertep był świętem bycia ze sobą i sztuką. Czasem pełnym emocji i wrażeń, spędzonych z fantastycznymi ludźmi…

Garwolin
– Bardzo się cieszę, że jeszcze raz mogliśmy zabrać grupę młodych ludzi na Wertep – mówi po powrocie Izabela Rękawek, prezes Stowarzyszenia Calos Cagathos – ten czas na pewno zaowocuje w nich kreatywnością, większą wrażliwością, a także pokaże im, że życie może być piękniejsze. Z całego serca dziękuję wszystkim, którzy wsparli nasz wyjazd, przede wszystkim dziękuję Urzędowi Miasta Garwolin i firmie Zeller Plastik Poland za współfinansowanie naszego projektu, a także wszystkim, którzy pomogli nam zorganizować tę teatralną przygodę. Wielkie ukłony dla Stowarzyszenia Pocztówka i Teatru A3 za pomysł i wytrwałość w organizowaniu tak ciekawej imprezy jak Wertep.

Jesteśmy już w domu. Odurzeni klimatem wertepowskich spektakli, przyrody, wody, wiatru i spotkań. Wróciliśmy pełni wrażeń i lekkiego niedosytu… w naszych głowach wciąż słychać festiwalowy gwar i niezapomniane melodie…

Do zobaczenia, wrócimy za rok!
Anna Szyszka

Zaczynamy wakacje i kończymy projekt „Klub Dziecka i Rodzica” realizowany przez Klub Malucha w ramach konkursu grantowego „Na dobry początek!” Fundacji BGK.
Z wielką satysfakcją stwierdzamy, że przez ostatnich pięć miesięcy w naszym Klubiku działo się wiele. W każdy poniedziałek umuzykalnialiśmy się na rytmice, a w czwartek szkoliliśmy angielski. Ale to nie wszystko! W ramach projektu odbył się cykl szkoleń dla rodziców. Prowadzili je specjaliści z zakresu psychologii rozwojowej, pierwszej pomocy oraz odżywiania.
Pływać każdy może?! Oczywiście! Od początku  maja do końca czerwca uczestnicy projektu mogli korzystać z bezpłatnych wejściówek na basen Garwolanka i oswajać swoje pociechy z wodą.
Dzień Dziecka świętowaliśmy natomiast w sali zabaw Fikoland. Oprócz oczywistych atrakcji tego miejsca, chętnym dzieciom uśmiechnięta Pani malowała na buźkach i rączkach kolorowe rozmaitości.
Wszystkim Klubowiczom, prowadzącym zajęcia, Fundacji BGK, CSiK-owi oraz osobom zaangażowanym w projekt serdecznie dziękujemy! Oczywiście to nie jest pożegnanie – Klub Malucha prężnie się rozwija, a na wrzesień szykujemy nowe atrakcje!

Kasia Wielgosz i Benia Beker

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji!

Projekt dofinansowano ze środków Fundacji BGK.

21 czerwca w CSiK czeka na państwa teatralna uczta. Z okazji 15 urodzin Teatr Rękawiczka zapraszamy na 3 bardzo ciekawe spektakle w wykonaniu amatorskich grup teatralnych z Garwolina.

Danie główne to premiera spektaklu Teatru Rękawiczka pt.: „Romance” zrealizowanego przy współpracy Mazowieckiego Instytutu Kultury. Opiekunem artystycznym projektu jest Bartłomiej Ostapczuk -wybitny aktor i reżyser teatru pantomimy. Pod jego to czujnym okiem młodzież z Rękawiczki pod opieką Izabeli Rękawek wspólnie tworzyła spektakl zainspirowany „Balladami i romansami” Adama Mickiewicza. Powstała opowieść z pogranicza snu i baśni, w której świat widzialny przenika się z tym co nieznane. Znajdziemy tu romantyczną miłość, nieodgadnione Świtezianki, panią co zabija pana, zdradę, zemstę i co najważniejsze poczucie humoru. Adam Mickiewicz w Rękawiczkach wygląda naprawdę inaczej, no i nie potrzebuje słów by mówić o najważniejszym.

Na deser zaserwujemy spektakl „Tu nie ma miejsca na Pana Szekspira” w wykonaniu młodszej grupy teatralnej Mała Rękawiczka. Młodzi aktorzy zdobyli w tym roku I miejsce na Festiwalu Teatrów Młodzieżowych organizowanym przez Samorząd Województwa Mazowieckiego i Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie i z tej to okazji mieli zaszczyt zagrać swój spektakl w Teatrze Polskim w Warszawie na uroczystej Gali Szekspirowskiej. 21 czerwca wystąpią specjalnie dla Państwa, opowiadając o świecie, do którego Pan Szekspir nie pasuje. O świecie, w którym wielkie namiętności zdewaluowały się, w którym liczą się tanie sensacje, zaś autorytety zostały zastąpione przez celebrytów. Nasza rzeczywistość stała się facebookiem, w którym nie ma miejsca na miłość i śmierć i nikt nie rozumie Szekspira, ale może go wykorzystać do własnych celów, aby zdobyć sukces, zyskać sławę albo stać się gwiazdą.

Przysłowiową wisienką na torcie będzie z pewnością nowa premiera Teatru O!Mamy. Tym razem dorośli garwolińscy aktorzy wraz z reżyserem Izabelą Rękawek sięgnęli po „Miłość bliźniego” Leonida Andriejewa. Choć sztuka została napisana ponad sto lat temu jest wciąż aktualna. To opowieść o małostkowości i zobojętnieniu na ludzką krzywdę, satyra na żądzę sensacji i śmierci. W nadmorskiej miejscowości młody mężczyzna chce skoczyć ze skały. Ta wiadomość ściąga na plażę tłumy gapiów. Jednak okazuje się, że może nie być tak pięknie i niestety niedoszły samobójca jednak nie skoczy i „nie zabije się na śmierć”. W spektaklu wystąpi grupa 23 amatorów w wieku od 15 do 70 lat, swoich starszych kolegów wspomogą aktorzy Teatru Rękawiczka. Zapraszamy na tę chwilę zabawy, ale też zadumy nad ludzką.

Każdy dorosły wie, że dzieci najchętniej uczą się poprzez zabawę mając przy tym niespożytą energię, otwarte umysły i niekonwencjonalne spojrzenie na rzeczywistość. Naszym celem jest rozwijanie tej naturalnej ciekawości świata i otaczających zjawisk, wszechstronny, kreatywny rozwój i aktywne działanie przez twórczą zabawę oraz naukę.

Karuzela Umiejętności to pełen wachlarz możliwości odkrywania tajemnic sztuki, historii oraz przyrody i matematyki, po których przewodnikami są Anna Piotrowska-Pyra, Anna Szyszka, Małgorzata Cieślańska i Marzena Świeczak 😉

To było niezwykłe przeżycie. 28 lutego w sobotni wieczór Teatr Mała Rękawiczka wystąpił na deskach Teatru Polskiego w Warszawie.

Na widowni zasiadło 700 osób w tym przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego, Ambasady Brytyjskiej, Kuratorium Oświaty i inny znakomici goście. Nie zabrakło również rodziców, przyjaciół, rodzin młodych artystów.

Spektakl „Tu nie ma miejsca na Pana Szekspira” w reżyserii Izabeli Rękawek ogromnie spodobał się publiczności, która co rusz wybuchała salwami śmiechu i podziękowała aktorom brawami na stojąco. Zachwycała zarówno gra aktorska jak i nie tylko zabawny, ale też inteligentny scenariusz, którego autorką była reżyserka i opiekunka teatru Izabela Rękawek.

W związku z tym niesamowitym wydarzeniem postanowiliśmy zadać kilka pytań pani reżyser.

M.Ś: Jak to się stało, że amatorska grupa teatralna z małego miasta, można by rzec, że z prowincji dostąpiła zaszczytu wystąpienia na scenie Teatru Polskiego?

I.R.: Wszystko dzięki Festiwalowi Amatorskich Teatrów Młodzieżowych „Szekspir. Inspiracje”, który został ogłoszony przez Teatr Polski i Urząd Marszałkowski. Wysłaliśmy płytę z nagranym spektaklem, który bardzo spodobał się jury, został zakwalifikowany do drugiej części konkursu, co pociągało za sobą odwiedziny znakomitych gości. Do Garwolina, aby obejrzeć spektakl na żywo przyjechał Dyrektor Teatru Polskiego Andrzej Seweryn, Dyrektor Jarosław Gajewski, oraz aktorzy : Pani Ewa Domańska i Pan Maksymilian Rogacki oraz kierownik literacki Teatru Polskiego Pani Magdalena Mróz. Szanowne Jury wydało werdykt, iż to właśnie Teatr Mała Rękawiczka z CSiK w Garwolinie zostaje zwycięzcą Festiwalu. Jedną z głównych nagród było zaprezentowanie spektaklu w czasie uroczystej Gali Szekspirowskiej. I tak to się właśnie stało.

.M.Ś: Czy spodziewała się Pani takiego sukcesu?

IR.: Miałam cichutką nadzieję, że zostaniemy zauważeni, ale że wygramy? Tego zupełnie się nie spodziewałam. Jednak kiedy przyjechało do nas jury i wysłuchaliśmy ich opinii o spektaklu oraz widzieliśmy ich reakcje w czasie oglądania sztuki, moja nadzieja znacznie się powiększyła.. (śmiech)

M.Ś: A jakie to opinie usłyszeliście? Jak przebiegało spotkanie w Garwolinie?

IR: Wystawiliśmy spektakl przed jury w Oazie Artystycznej Calos Cagathos, gdzie krążą dobre energie. Gościom bardzo podobało się to miejsce i myślę, że dobrze się z nami czuli. Mała Rękawiczka była bardzo przejęta, ale pierwsze salwy śmiechu Szanownej Publiczności dodały jej skrzydeł. Zagrała śpiewająco. Poza tym to bardzo młode osoby: uczniowie pierwszych i drugich klas gimnazjum, a Franek chodzi do szóstej klasy. Ich energia, świeżość, radość sprawiły, że spektakl wygląda tak jak wygląda. Usłyszeliśmy bardzo dużo miłych rzeczy, o scenariuszu, o formie, o grze aktorskiej. Naprawdę same pochwały. A później porozmawialiśmy o problemach, które porusza spektakl, o sztuce, o świecie, o literaturze, To było piękne spotkanie, które zostanie w nas do końca życia.

M.Ś: Wydaje się ono jednak preludium do wydarzenia, które nastąpiło potem, mam na myśli Galę Szekspirowską.

IR: Ale niezwykłym Preludium. Później już było tylko piękniej. Wiadomość o werdykcie, że wygraliśmy i zagramy w Teatrze Polskim. Nagrodą były też warsztaty z Jury, na które pojechaliśmy w piątek przed galą. Potem próba generalna, ustawianie świateł. Dla mnie wspaniałym przeżyciem była wspólna praca z Dyrektorem Gajewskim, takich chwil się nie zapomina. Aż wreszcie sama Gala. Byliśmy bardzo zdenerwowani, ale i szczęśliwi, natomiast reakcja publiczności spowodowała, że byliśmy już tylko szczęśliwi.

M.Ś: I co dalej? Poprzeczka została podniesiona bardzo wysoko, na jakiej scenie planuje teraz pani zachwycić publiczność?

IR: Na szczęście nie ma żadnych poprzeczek, jest radość i zapał, które dodają nam skrzydeł, mnóstwo nowych pomysłów, które krążą nad nami jak kolorowe motyle. Ciągle coś się dzieje, zdarza, pojawiają się dobre duchy, jak np. Bartłomiej Ostapczuk, z którym starsza grupa pracuje nad nowym spektaklem pantomimy, był Aleksander Fredro i OT-cienie miłości, pojawił się Szekspir, coś lub ktoś już na nas czeka, na pewno nas pociągnie, a dokąd? Na szczęście tego nie wie nikt….

M.Ś.: Jeszcze raz gratuluję i życzę samych sukcesów.

Z Izabelą Rękawek – nauczycielem języka polskiego, reżyserem teatru dzieci, młodzieży i dorosłych (Teatru Mała Rękawiczka i Teatru Rękawiczka, Teatru O!Mamy) rozmawiała Marzena Świeczak

19 lutego w Centrum Nauki Kopernik odbył się wyjątkowy piknik podsumowujący pilotażową edycję programu mPotęga prowadzonego przez Fundację mBanku w partnerstwie z Fundacją Dobra Sieć, w którym wzięliśmy udział. Głównym celem programu była zmiana postaw wobec matematyki, wypracowanie innowacyjnych interaktywnych metod i narzędzi uczenia matematyki, zachęcenie nauczycieli i osób pracujących z młodzieżą do sięgnięcia po nowe metody przekazywania wiedzy matematycznej oraz zainteresowanie młodzieży różnymi dziedzinami matematyki. Mamy nadzieję, że nasz projekt „Matematyk w Kuchni” spełnił swoje zadanie i udowodnił, że matematyka nie musi być nudna 😉 Podczas pikniku mogliśmy zobaczyć co robili inni, porozmawiać i wymienić się doświadczeniami. Nie zabrakło też atrakcji … zwiedzania ekspozycji czy wizyty w planetarium. Wróciliśmy z głowami pełnymi nowych pomysłów. Zainspirowani będziemy bawić się dalej, odkrywając coraz to nowe oblicza matematyki.

Z wielka radością informujemy, że Klub Malucha otrzymał dofinansowanie ze środków Fundacji Banku Gospodarstwa Krajowego w ramach projektu „Na dobry początek”!

W związku z tym, nasza działalność znacznie się poszerzy – już nie tylko rytmika i zajęcia animacyjne, ale także spotkania ze specjalistami różnych dziedzin… oraz kilka niespodzianek! Ruszamy w lutym!

Klub Malucha (Klub Dziecka i Rodzica) powstał w sierpniu 2013 r. z inicjatywy Anny Dziugieł, a od września tego roku znalazł się on pod opieką Stowarzyszenia Calos Cagathos – a dokładniej: Katarzyny Wielgosz, Bernadetty Beker i Renaty Żurawek. Spotkania Klubiku to szansa na zabawę i naukę z rówieśnikami dla dzieci, dla rodziców – możliwość wymiany doświadczeń i przyjemne towarzystwo. Zajęcia odbywają się dwa razy w tygodniu w salce konferencyjnej „Garwolanki”.

Więcej informacji na facebooku: Klub Malucha Garwolin

16 grudnia Oaza Artystyczna znów zapraszała gości i przyjaciół z okazji szczególnego święta. Stowarzyszenie Calos Cagathos obchodzi właśnie drugie urodziny! Od tygodnia trwają przygotowania. Znów słychać dźwięk wiertarek w silnych rekach naszych mężczyzn, którzy z poświęceniem naprawiają różne usterki, wieszają zerwane kurtyny, pamiątkowe zdjęcia i dyplomy. Przybyła też nowa- stara kanapa, która zaprasza do czytania książek, odpoczynku i rozmów o rzeczach dobrych i pięknych. Niemal każdego dnia trwają twórcze przygotowania do uroczystości. Teatr Rękawiczka ćwiczy pantomimę, młodzież z projektu „Tworzymy nasz świat”szlifuje nowy spektakl, „Matematycy w kuchni” planują z matematyczną dokładnością menu na ten szczególny wieczór.

Wreszcie nadchodzi Ten Dzień. Stowarzyszenie zapełnia się dziećmi, młodzieżą, paniami, panami, muzyką, pachnącymi wigilijnymi potrawami. Nadchodzą pierwsi goście. Witamy Pana Burmistrza i przedstawicieli Rady Miasta, dyrektora CSiK w Garwolinie, rodziców, nauczycieli, przyjaciół i znajomych. Przyjechali do nas również przedstawiciele Komendy Głównej Policji w Radomiu, wielcy sympatycy Teatru Rękawiczka i spektaklu „Sekret”. Sala wypełnia się po brzegi, skończyły się miejsca krzesełkowe, po turecku, kufrowo-kubikowe i stojące, ale mająca znajomości w prawach fizyki Marzena Świeczak za pomocą nieznanej nikomu siły rozciągania powoduje, że przestrzeń powiększa się niezauważalnie, przyjmując gościnnie wszystkich przybyłych.

Na początku krótkie przywitanie, na scenie pojawiają się Iza Rękawek i Marzena Świeczak, które próbują bardzo oficjalnie wymienić znakomitych gości, ale na szczęście im to jak zwykle nie wychodzi, więc nie jest oficjalnie, tylko zabawnie i nieprzewidywalnie. Sytuację ratują Rękawiczki przenosząc nas w świat pantomimy, który nie tak dawno poznawały dzięki Bartłomiejowi Ostapczukowi Wielkiemu Mistrzowi Pantomimy i jego Pierwszej Damie Magdalenie Chabros wysłanych z Przesławną Misją „Inspiracje”do Garwolina przez Instytut Kultury z Miasta Warszawa. Po krótkim występie nagrodzonym brawami i okupionym śmiercią niewinnego kubika, na scenie znów pojawiły się wyżej wymienione panie, tym razem uzbrojone w narzędzie multimedialne, to jest „Krótki Film o Stowarzyszeniu”. Z wrodzonym sobie wdziękiem przedstawiły działalność tej zacnej organizacji, opowiadając o tym co dzieje się w Oazie, jakie projekty powstały, z kim współpracują, co gotują w Kole Gospodyń Miejskich, po co matematyk w kuchni, po co dziecku teatr, dlaczego Andrzej Seweryn ma jutro przyjechać do Garwolina i takie tam różne miej lub bardziej ciekawe rzeczy. Znudzoną nieco publiczność tym jawnym brakiem skromności obudziła świeża krew, czyli Bernadetta Beker. Ta dziarska młoda mama, ale też niezrównany nauczyciel angielskiego, opowiedziała o nowej inicjatywie Stowarzyszenia, czyli o Klubie Malucha, który wraz z innymi młodymi mamami: Katarzyną Wielgosz i Renatą Żurawek objęły swoją opieką. Zdjęcia z roześmianymi buziami dzieciaków w towarzystwie przepięknych mam i przystojnych tatusiów w różnych okolicznościach, a to na basenie, a to wśród kolorowych klocków, a to uczących się angielskiego, wzbudziły zainteresowanie publiczności, co może spowodować nagły przyrost naturalny w mieście Garwolin , a co za tym idzie zwiększenie wypłat becikowego.

Po uroczej prezentacji nadszedł czas na chwilę prawdy, czyli na spektakl „Nasz świat”- dzieło, które powstało w czasie realizacji projektu sponsorowanego przez Burmistrza Miasta Garwolin. Projektem”Tworzymy nasz świat” objęta była grupa młodzieży z Gimnazjum nr 2 w Garwolinie. Uczestniczyła ona w warsztatach teatralnych, plastycznych i spotkaniach z pedagogiem, których celem było kształtowanie postawy kreatywnej, poszukującej, twórczej. Młodzież próbowała znaleźć odpowiedź na wiele ważnych pytań dotyczących swojego miejsca w świecie, czynników, które sterują ludzkimi wyborami. Swoje przemyślenia zawarła w spektaklu, który sama przygotowała pod okiem matki Rękawiczek- Izabeli Rękawek.

Spektakl przedstawił dziecięce marzenia o rodzinie, w której króluje miłość, radość, wspólnota. Jednak ten idealny dziecięcy świat zostaje brutalnie niszczony przez wpływy przychodzące z zewnątrz, które początkowo mamią, kuszą, a później przynoszą, zamęt destrukcję i samotność. Pogoń za pieniędzmi, ucieczka w wirtualny świat, uzależnienia rozbijają bezpieczną wspólnotę jaką jest rodzina. Jednak miłość może pokonać wszystkie przeciwności. Kiedy jesteśmy razem, niemożliwe staje się możliwe, martwe serca znów wracają do życia ogrzane ciepłem dziecięcej miłości.

Brawom i wzruszeniom nie było końca. Młodzi aktorzy chwycili publiczność za serca swoją szczerością, niewinnością i przekazem spektaklu. Znów pojawiło się Dobro i Piękno- łzy wzruszenia, radość z dobrze wykonanej pracy. Calos Cagathos!

Następnie na scenę wkroczyli matematycy z pachnącymi potrawami, zapraszając do wspólnego poczęstunku. W ten sposób podsumowano trwający od września projekt „Matematyka w Kuchni” realizowany dzięki Fundacji mBanku i Fundacji Dobra Sieć. Projekt dzięki, któremu przez zabawę młodzi adepci kuchni mogli poznać prawdziwe i praktyczne oblicze „królowej nauk”. Wjechał też tort z dwiema dumnymi świeczkami. Odśpiewaliśmy 100 lat i zaczęła się uczta, rozmowy, podziękowania, gratulacje. Było miło, nieprzewidywalnie, zabawnie i refleksyjnie. Czyli tak jak powinno. Calos Cagathos!!!!

Stowarzyszenie Calos Cagathos z okazji swoich drugich urodzin życzy wszystkim, aby dobro i piękno wypełniało Wasze serca i było drogowskazem w wędrówce zwanej Życiem.

I stało się. 16 listopada o godzinie 18 sala widowiskowa CSiK zapełniła się widzami. Krótka zapowiedź Magdaleny Chabros o projekcie, o Bartłomieju Ostapczuku, o Pantomimie, o Rękawiczce… Za kulisami pełne napięcie, przygotowane rekwizyty, przygotowani my. Za chwilę się zacznie. Pierwsza etiuda- Bartłomiej Ostapczuk jako Pierrot zaprasza nas w czarodziejską krainę Ciszy, gdzie słowa tracą swą moc, a do głosu dochodzą uczucia, myśli,obrazy niezmącone mową. Brawa i teraz my- nasze opowieści, historie, które tworzyliśmy na tych niezwykłych warsztatach- świat naszej wyobraźni i wrażliwości. Czego tam nie ma- jest metamorfoza sprzątaczki,marzenia Kopciuszka, podróż z zaczarowaną księgą, miś i baletnica, kielich pełen mocy, różowy pantofelek, niepokorna stopa, ożywiona suknia ślubna, restauracja i historia niespełnionej miłości oraz manifest wolności. Przede wszystkim jesteśmy tam my, ukryci w historiach, etiudach, w symbolach i metaforach, czasem zabawni, niekiedy zaś refleksyjni, poważni, zbuntowani, niepokorni, poszukujący. Razem z nami występują mistrzowie- aktorzy z Teatru Mimo na czele z wielkim Bartłomiejem Ostapczukiem, a wśród nich Ewelina Grzechnik, która tak jak my niegdyś grała w Teatrze Rękawiczka, 7 lat temu brała udział w „Inspiracjach”, a dziś jako profesjonalna aktorka teatru pantomimy zachwyca swa grą na scenie. Etiudy Teatru Mimo przeplatają się z naszymi, wreszcie scena finałowa, a potem brawa, podziękowania, kwiaty, łzy….

Potem przenosimy się do nas, do Starej Siłowni, gdzie przez dwa miesiące siłowaliśmy się z naszymi słabościami, ograniczeniami, lękami. Czekają na nas nakryte stoły, świece i odświętna atmosfera. Bartek Ostapczuk opowiedział o naszej pracy, a my podziękowaliśmy mu z całego serca. Potem rozmowy, uściski, tyle radości, szczęścia i niestety pożegnania i smutek, że już koniec i nadzieja, że będzie jeszcze… może..kiedyś…koniecznie…

I tak minął cudowny czas, ale nam nic nie minęło..
Magdaleno Chabros dziękujemy Ci za Inspiracje, za krytykę, za uśmiech, za to, że byłaś z nami, że w nas uwierzyłaś mimo jasełek i takich tam..

Bartku, dziękujemy za Ciebie, za metamorfozy ( nie tylko sprzątaczki 🙂 ), za to Twoje bardziej i za Twoje mniej. Staliśmy się niezgryzalni, niezatapialni, bardziej pod wiatr. Usłyszeliśmy Ciszę i nas samych. Kochamy Pantomimę i Twój Teatr i czekamy na ciąg dalszy…

Od połowy września w Starej Siłowni dzieją się rzeczy niezwykłe. Nie pierwszy raz. Niedawno zadomowił się tam duch hrabiego Aleksandra Fredry, towarzysząc Rękawiczkom w spektaklu ‘Ot-cienie miłości”, dziś jednak ustąpił miejsca innej znakomitości z zaświatów, albowiem na kanapie rozsiadł się nie kto inny, ale sam Marcel Marceau, francuski aktor i mim uważany za najwybitniejszego przedstawiciela pantomimy w historii. Z przyjemnością rzucił okiem na Miejsce, poprawiając kapelusz z kwiatkiem, uśmiechnął się na widok swoich zdjęć na „gazetowym słupie”, który niegdyś był pęknięty lustrem, pogłaskał konia na biegunach i pomyślał: „ Dobre Miejsce i dobry Czas..”

Za chwilę pojawiła się „ grupa młodych i wesołych” zupełnie nieświadoma, że patrzy na nich Marcel Marceau „poeta gestu”i guru mimów .

Teatr Rękawiczka przygotowywał się na przyjęcie swych gości, a mianowicie: Magdaleny Chabros, zwanej w rozmaitych kręgach Magdaleną Groźną -Wielkiej Damy Mazowieckiego Instytutu Kultury w Warszawie, miłośniczki i propagatorki teatru ruchu, koordynatora projektu „Inspiracje” i Bartłomieja Ostapczuka -aktora-mim, reżysera przedstawień teatru pantomimy, autora choreografii i ruchu scenicznego, który znany jest również jako dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu odbywającego się w Teatrze Na Woli w Warszawie, pomysłodawca i założyciel Teatru Pantomimy Mimo oraz Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.

W ramach projektu Mazowieckiego Instytutu Kultury „Inspiracje” młodzi aktorzy Teatru Rękawiczka mają zgłębiać tajniki pantomimy, których podsumowaniem będzie pokaz etiud stworzonych przez uczestników warsztatów i spektakli w wykonaniu wykładowców.

O godzinie 10.00 pojawili się: Ona: jak na Wielką Damę przystało wkroczyła z gracją, zwracając uwagę piękną torebką, On: opatulony szalikiem z zadowoleniem dostrzegł Marcela Marceau na słupie i .. na kanapie, bowiem jako Wielki Artysta obdarzony jest nadprzyrodzonymi mocami…( tam sięga, gdzie wzrok nie sięga itp..) i zaczęło się…

Na początku było przyjemnie, domowe niebieskie skarpety, wesołe podskoki, piłeczki, nie patrz w .. dół, wygodny statek, myśl, emocja, działanie, patrzenie w oczy a później: „im mniej tym więcej”, ale „bardziej, bardziej”… Ale to mniej czy bardziej, czy więcej i mniej? Och biedne Rękawiczki. Skończyła się bajka, zaczęło się zmaganie, pokonywanie, przekraczanie,” polały się „łzy czyste, rzęsiste” jak wieszczył wieszcz, co zrobić z własną beznadziejnością? To pytanie kołatało się wśród ścian nie tak dawno skrobanych przez młodych aktorów.

Marcel dosiadłszy konia na biegunach uśmiechał się tajemniczo. „Sztuka mimu, jak muzyka, nie zna granic” -szeptał Rękawiczkom. -„Trzeba wiedzieć, jak gestem trafić w punkt. Jeśli ktoś jest tylko akrobatą, widzowie mogą myśleć: Jak on to zrobił? Ale nie są tym poruszeni. Nie płaczą, nie śmieją się, nie myślą o tym. Mogą najwyżej otworzyć szeroko usta ze zdumienia, że tak można. To niewiele. Kiedy używa się zbyt wielu gestów, przesadza z mimiką, gubi się rytm. A to on decyduje o tajemnicy.”

– „Nie chcemy jasełek!” – grzmiała Magdalena Groźna, pamiętajcie „Im mniej tym więcej”- powtarzał Bartek- „i wcale nie musicie mnie lubić”- dodawał widząc przerażenie w oczach młodych adeptów pantomimy.

I choć nie jest łatwo i dusza boli, to przecież rzadko ma się okazję zmieniać czas,widzieć niezniszczalnego, niezgniatalnego, samego siebie w kieliszku, poznać tajemnice foli budowlanej, być przez chwilę piórkiem, zmieniać ciężar właściwy kubików, a co najważniejsze poznawać to co niepoznane, docierać tam, gdzie nigdy nie byliśmy, zobaczyć siebie, swoje lęki i ograniczenia i po prostu je porzucić, bo poznane tracą swą negatywną moc.

Przed nami jeszcze dwa spotkania, tworzymy etiudy, które będą składać się na spektakl powarsztatowy. Razem z nami wystąpią mistrzowie: artyści Teatru Warszawskiego Centrum Pantomimy, a jest to jeden z bardziej uznanych zespołów na świecie. Wśród nich będzie jedna z pierwszych Rękawiczek : Ewelina Grzechnik, która 7 lat temu na podobnych „Inspiracjach”spotkała się z Bartkiem Ostapczukiem, z Magdą Chabros i z pantomimą, a dziś jako aktorka Teatru Mimo wzrusza innych tą sztuką bez słów.

Serdecznie zapraszamy, już wkrótce , 16 listopada, w niedzielę, o godz. 18.00 w sali widowiskowej CSiK w Garwolinie – INSPIRACJE Teatr Ruchu, wystąpi Teatr Rękawiczka oraz Teatr Warszawskiego Centrum Pantomimy.

Proszę tylko pamiętać, aby loża nr 13 była pusta, bo jest zarezerwowana dla melancholijnego klauna ubranego w pasiasty podkoszulek i kapelusz z wpiętym czerwonym kwiatem, duch nieśmiertelnego Marcela Marceau spodziewany jest na spektaklu.

Od września w Starej Siłowni grupa młodych gimnazjalistów boryka się z nie lada trudnym zadaniem, bowiem uczestnictwo w projekcie „Tworzymy nasz świat” wymaga sporej odwagi, pracy i zaangażowania.

Na początku spotkaliśmy się w teatrze, bo czy jest lepsze miejsce, gdzie możemy odnaleźć prawdę o sobie i świecie, poznać swoje emocje, odszukać marzenia i zmierzyć się z koszmarami otaczającej nas rzeczywistości? Najpierw trzeba poskromić swoje ciało, nauczyć się uważności, pozbyć się wstydu, ale też poznać tajemny język teatru. Czasem jest zabawnie, aż brzuch boli ze śmiechu, a czasem poważnie, że zapada cisza. Rozmawiamy o marzeniach i problemach. Czy człowiek ma prawo wyboru? Czy naprawdę może tworzyć swój świat? Dlaczego tak rzadko spotykamy tych, którzy mają odwagę spełniać swoje marzenia?

Celem warsztatów teatralnych jest stworzenie spektaklu, który może pomóc nam w poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania, da nam szansę na zadanie ich naszym widzom, też na opowiedzenie o swych radościach, smutkach, marzeniach i lękach.

Szukamy odpowiedzi na te pytania również na zajęciach z pedagogiem. Kim jestem? Dokąd zmierzam? Jakie są moje cele? Jak mam tworzyć swą przyszłość? Pod czujnym okiem specjalisty uczymy się właściwej komunikacji, rozpoznawania stanów emocjonalnych, planowania własnej przyszłości, a przede wszystkim wiary we własne siły i możliwości.

W pracowni plastycznej tworzymy wizerunki Aniołów Stróżów, niebiańskich opiekunów, którzy mają przypominać nam, że my też mamy skrzydła, żebyśmy nie bali się ich rozwinąć i poszybowali ku swej szczęśliwej przyszłości. „Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga..(..) młodości orla twych lotów potęga… polski wieszcz uśmiecha się do nas z nieba. Szum anielskich skrzydeł przypomina nam, że nie jesteśmy sami. Nawet gdy nie mamy wsparcia w rodzinie, gdy wydaje nam się, że nam się nie uda, że jesteśmy gorsi, słabsi, biedniejsi, nasz Anioł ma nas wtedy musnąć swym kolorowym skrzydłem i przypomnieć o tym, że każdy z nas jest cudem, stworzonym do szczęścia i miłości.

Wielki finał planujemy na 16 grudnia. Stara Siłownia będzie znów świadkiem rzeczy niezwykłych, ważnych i prawdziwych. Zapraszamy, przyjdźcie, usłyszcie, zobaczcie. Może odnajdziecie swojego anioła, a może znajdziecie siebie.

Projekt „Tworzymy nasz świat” sponsorowany jest przez Urząd Miasta Garwolin, zaś realizowany przez Stowarzyszenie Calos Cagathos.

Zielonymi krokami zbliża się do nas lato, koniec roku szkolnego, upragniony odpoczynek na łonie natury wśród szmeru strumyków i śpiewu ptaków. Jednak zanim Państwo spakują walizki i opuszczą mury naszego miasta, warto dać się namówić na teatralna ucztę. Bowiem garwoliński czerwiec już od kilku lat jest pod ogromnym wpływem Melpomeny- jak wie każdy uczeń gimnazjum- muzy teatru. A uczta będzie obfita, różnorodna i smakowita.

Już 14 czerwca w sobotę, kiedy świętujemy Dni Garwolina, na Starej Siłowni przy Hali Sportowej w Jedynce, którą w świątynię sztuki zamieniło Stowarzyszenie Calos Cagathos, wystąpią młode, utalentowane osoby w trudnej i ambitnej sztuce monodramu.

Na tej kameralnej scenie zobaczymy wyrosłą w garwolińskiej ziemi i wychowaną od dziecięcia w Teatrze Rękawiczka Marysię Rękawek- uczennicę KLO w Garwolinie w monodramie „O dziewczynce, która podeptała chleb”. Spektakl ten otrzymał wyróżnienie na szczeblu mazowieckim Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego w Żyrardowie i II miejsce na Ogólnopolskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora w Bydgoszczy. Zaprosiliśmy również gości, których prezentacje szczególnie przypadły nam do gustu, a mianowicie Sebastiana Gontarza, który zaprezentuje „Ślub” Witolda Gombrowicza i Annę Domańską, wygłaszającą prozę Doroty Masłowskiej. Na zakończenie wystąpi Teatr Rękawiczka z całkiem nowiutkim spektaklem realizowanym dla potrzeb projektu Comenius pt; „Oto Człowiek”. Ten oryginalny spektakl w formie teatru ruchu to refleksja nad ludzką naturą, prawami człowieka i jego dorastaniem do wolności. Stara Siłownia zaprasza na tę zadumę nad ludzkimi wyborami i dążeniami. Będzie poważnie i refleksyjnie, ale nie nudno! Warto czasem zatrzymać się w pędzie życia i pomyśleć, posłuchać, poczuć.

Jako, że nie samym teatrem człowiek żyje, Stwoarzyszenie Calos Cagathos postanowiło zadbać tym razem o wzmocnienie naszych widzów Bardzo Zdrowymi Koktajlami i Sokami. W przerwach między spektaklami Piękni i Dobrzy zapraszają na komponowanie i degustację koktajli i soków owocowych i warzywnych pod hasłem: „Zmiast ćpać wcinaj nać”. Bowiem cała ta impreza organizowana jest również z powodu Ogólnopolskiej Akcji Profilaktycznej.

Spektakle na Starej Siłowni 14.06.2014 r. rozpoczną się od godziny 17.00, szczegółowe informacje związane z organizacją tych działań zostaną podane wkrótce. Zapraszamy serdecznie, tym razem nieco starszych widzów: młodzież i dorosłych.

Za to w niedzielę 15 czerwca zapraszamy już wszystkich bez ograniczeń: od wnuczków po dziadków, siostrzeńców, synów, córki, mężów, żon, cioć, wujków, nie zapominając o przyjaciołach i znajomych. W niedzielę na scenie widowiskowej w CSiK w Garwolinie odbędą się dwie Wielkie Premiery. O godzinie 16 wystąpi Teatr działający przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Nasi dzielni Seniorzy w osobach: Bogumiły Wierczyńskiej, Lidii Głaszczki, Marioli Gory, Marii Gałązki, Barbary Filipek, Edwarda Kreta i Andrzeja Cioska wystąpią w spektaklu „Kawałki męskie i żeńskie” opartym na felietonach Stefani Grodzieńskiej. Reżyserem sztuki i autorką scenariusza jest pani Izabela Rękawek. „Kawałki..” to zabawna opowieść ukazująca odmienności naszej płci, słabostki i śmiesznostki pań i panów, mężów i żon , kochanków i kochanek. Nie każdy ma okazję oglądać swojego dziadka i babcię na scenie teatralnej, a więc obecność wszystkich wnucząt i dzieci obowiązkowa! I wielkie brawa dla Seniorów, którzy pokazują nie pierwszy raz, że jesień życia wcale nie musi być szara, ani nawet złota, ale jak najbardziej szalona, we wszystkich kolorach tęczy!

Godzina 18 to czas następnej Wielkiej Premiery, tym razem znany już z „Kawiarni po Czarną Wdową”, czy „Czerwonego Kapturka”- Teatr O!mamy – amatorska grupa teatralna dorosłych działająca przy CSiK w Garwolinie przedstawi „Damy i Huzary” Aleksandra Fredry w reżyserii Izabeli Rękawek. O!Mamy jak sama nazwa wskazuje to przede wszystkim nasze kochane mamy: Małgorzata Kozicka, Małgorzata Jaroń, Urszula Gawryś, Małgorzata Walenda, Izabela Dziwiszek, Kinga Smak, Bernadetta Czerkawska, a także tatusiowie: Sławek Michalik, Tomasz Lasocki, Edward Kret, Andrzej Szałas, Andrzej Ciosek, czy tez tatusiowie potencjalni jak Tomasz Paziewski. „Damy i Huzary” to dzieło klasyczne, grane również przed wojną przez teatr działający przy 1 Pułku Strzelców Konnych! Tym razem Aleksander Fredro zostaje przeniesiony w czasy jak najbardziej współczesne, gdzie czuje się jak u siebie! Serdecznie zapraszamy na ponad godzinę dobrej zabawy!

Kochani bardzo Wam dziękuję za wsparcie i dowody sympatii i uznania. Niech statuetka Anioła o witrażowych skrzydłach unosi Nas w dalszą drogę twórczych poszukiwań. Zmieniajmy świat przez działanie, radość i zapał. Razem możemy wszystko. Jestem niezmiernie wzruszona i szczęśliwa, że tyle osób ceni Naszą pracę. Mój sukces to WY- młodzi duchem, odważni, niepokorni, poszukujący. Nic by się nie działo, gdyby nie Nasze wspólne zaangażowanie, oddanie się Melpomenie, podróże do gwiazd. Razem tworzymy spektakle, skrobiemy ściany, malujemy meble, pieczemy pierniczki. Przeżywamy męki tworzenia, gorycz porażki i radość zwycięstwa. Razem śmiejemy się tańczymy, wzruszamy, złościmy i kłócimy. Ten tytuł i statuetka należy do Was jako znak uznania dla wszystkich „muźniętych”. Wam go przekazuję. Ze mnie tam żadna Kobieta Sukcesu- ot zwykła pani od polskiego, co bawi się w teatr. To Wy jesteście sukcesem, a ja jestem szczęśliwa, że jesteście ze mną. Dziękuję wszystkim: Rękawiczkom, Skrzydełkom, Omamom, Aktorom z Teatru Seniorów, moim kochanym uczniom, koleżankom i kolegom ze szkoły, przyjaciołom, rodzicom moich podopiecznych, mojej rodzince: mamie, tacie, rodzeństwu, siostrzeńcom, cudnym dzieciom i mężowi. Dziękuję Stowarzyszeniu Calos Cagathos i wszystkim, którzy wsparli Nas w tym plebiscycie. Gratuluję Wam jesteśmy Kobietą Sukcesu 2013!

Pierwszego lutego Stara Siłownia znów doznała szoku. Ledwo co ochłonęła po działaniach szalonych naukowców, którzy szybowali w chmurach, badali wnętrze Ziemi, nurkowali w wodne głębiny i zaklinali ogień, a tu znowu nowy żywioł! I to jaki! Nie do zbadania, nie do okiełzania, nie do opisania. Zacznijmy jednak od początku.

Wszystko zaczęło się już pierwszego grudnia w czasie Uroczystego Otwarcia. Pojawił się pomysł. Zakiełkował, wychylił delikatnie swą karnawałową głowę w czapce Jacka Sparrowa i uśmiechnął się od ucha do ucha. Ten dziarski uśmiech zauważyło i odwzajemniło Stowarzyszenie Calos Cagathos. Jest Miejsce, są Ludzie, będzie Zabawa. Urządzimy karnawałowy bal przebierańców!

Słowo stało się ciałem i pierwszego lutego zadziwiona Stara Siłownia otworzyła swe podwoje dla przedziwnych postaci. Za suto zastawionymi stołami zasiedli znakomici goście: Kapitan i Kapitanowa, Wielebny Kapłan z Zakonnicą, Dziarski Rabin z Tancerką Brzucha, Upiór z Opery wraz z Zieloną Królewną, Jack Sparrow z Przystojnym Admirałem, Piękna Diablica i Czarujący Diabeł, Zakochani Kowboje, Seksowna Wampirzyca, Zalotna Czarownica, Dziewczynka w Mini, Skrzat i Leśna Wróżka, Tajemniczy Goście w Kapeluszach i inni wyglądający niby zwyczajnie, a jednak nie do końca…

Parkiet zapełniał się tańczącymi parami. Skrzat hasał z zakonnicą, a ksiądz zawijał sutannę w tańcu brzucha. Niestrudzony Jack Sparoow miał jak zwykle największe powodzenie. Piękna Diablica wodziła na pokuszenie Rabina. Gorące rytmy, migotliwe światło świec, dobre jedzonko, przednie napoje tworzyły niesamowitą atmosferę. Jak karnawał to karnawał!

Dobrze czasem ukryć się za maską kostiumu, aby przez chwilę odpocząć od siebie samego, wrócić w świat dziecięcej wyobraźni, gdzie wszystko jest możliwe i wszystko zdarzyć się może. Karnawałowy bal przypomina o tym, że warto mieć trochę dystansu do życia, do siebie, spojrzeć na świat przez różowe okulary, wyciąć hołubca, zagrać losowi na nosie. Trzeba bawić się dobrze i pięknie.

Calos Cagathos!